امروزه، با توجه به افزایش هزینه‌های فعالیت در بخش کشاورزی و همچنین ریسک‌پذیری بسیار بالای این صنعت، تولید کنندگان باید توجه ویژه‌ای به کارایی عملیات خود داشته باشند. حتی بسیاری از تولید کنندگان عمده و پیشرو برای کاهش هزینه‌های تمام شده برای تولید محصول، تعداد کارگران خود را به حداقل می‌رسانند تا حاشیه سود خود را حفظ کنند و یا در بدترین شرایط، بتوانند واحد تولیدی خود را سر پا نگهدارند.

یکی از عملیاتی که هزینه‌های بالایی را به کشاورز تحمیل می‌کند، تامین نهاده‌ها و در ادامه آن، هزینه‌های عملیات به کار بردن این نهاده‌ها در سطح باغ یا مزارع است. بنابراین، یکی از اقدامات مهم در جهت کاهش هزینه‌ها، افزایش کارایی مصرف نهاده‌ها (سم و کود) و کاهش دفعات کاربرد مستقل آنهاست. به عبارت دیگر، مصرف جداگانه سموم و کودها، هم از نظر زمانی و هم از جنبه صرف انرژی و هزینه‌های کارگری، فاقد توجیه اقتصادی است.

از جمله راهکارهای کاهش هزینه کاربرد نهاده‌ها (سم و کود)، اختلاط آنها و صرف انرژی و زمان مشترک برای مصرف آنهاست. منظور از اختلاط، ترکیب یک یا چند کود با یک یا چند سم برای مصرف در زمان مشترک است. حال باید توجه داشت کدام ترکیبات قابلیت اختلاط با یکدیگر را دارند و در صورت وجود این قابلیت، مقدار مصرف آنها در بحث اختلاط دچار چه تغییری می‌شود.

اولین و بهترین منبع برای آگاهی از گستره اختلاط‌پذیری مواد، لیبل یا برچسب روی بسته‌بندی اصلی آنهاست. توصیه‌ای که در اطلاعات فنی قریب به اتفاق سموم و کودها می‌توان مشترک یافت، این است که در صورت اختلاط، ابتدا در سطح کوچک به کار برده شود و بعد از رویت نتیجه و عدم تاثیر منفی، در سطح وسیع‌تر مصرف گردد. برخی نیز به صورت قطعی، اختلاط با ترکیبات خاصی را ممنوع کرده‌اند. برخی از سموم، از جمله سموم قارچکش، برای اختلاط با عناصر غذایی در مخزن سمپاش نیستند. یکی از این قارچکش‌ها، فوزتیل‌آلومینیوم است. این قارچکش، نسبتا اسیدی است؛ از این رو، ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی در اختلاط با مواد ریزمغذی شود. البته اگر pH محلول، خنثی باشد، تا حدی از ایجاد مشکل جلوگیری می‌کند. در برخی اختلاط ها نیز، با وجود اختلاط‌پذیری ترکیب، امکان آسیب به مخزن سمپاش وجود دارد. این مورد نیز در اختلاط برخی سموم قارچکش با ریزمغذی‌ها گزارش شده است.

سولفات‌منیزیم را می‌توان محبوب‌ترین ترکیب تغذیه‌ای برای اختلاط در تانک کود دانست. بسیاری از ترکیبات کودی محلول در آب، حاوی درصد پایینی از منیزیم، کلسیم و سولفور هستند. در محیط کشت گلخانه‌ها، کلسیم معمولا از منبع سنگ آهک تامین می‌شود. همینطور، اغلب محیط‌های کشت، حاوی مقدار کمی فسفر قابل جذب هستند. به استثنای کمپوست، موادی مانند پیت، چیپس چوب، شن و پوست درخت حاوی درصد قابل توجهی از فسفر نیستند. برای تولید‌کنندگانی که قصد انجام عملیات پیشگیرانه برای کنترل بیماری‌های قارچی دارند، افزودن کودهای مثل 10-52-10 در ابتدای کشت می‌تواند در جهت تقویت رشد و توسعه ریشه مفید باشد. البته باید توجه داشت در گیاهانی که مستعد جذب بالای فسفر هستند، از به کار بردن این کود در ابتدای کشت باید خودداری نمود. افزودن مقداری فسفر به سم قارچکش باعث افزایش چسبندگی سطحی آن شده و قدرت بازسازی ریشه گیاه را در مقابل بیماری‌های قارچی تقویت می‌کند. نتایج رضایت‌بخشی از ترکیب کودهای فسفر بالا و همینطور فرمولاسیون 20.20.20 با قارچ‌کش‌ها گزارش شده است.

علایم کمبود آهن در بسیاری از محصولات گلخانه‌ای و گونه‌های زینتی مشاهده می‌شود. این علایم می‌تواند در صورت رطوبت بالای خاک یا بستر کشت، فشردگی بالای محیط اطراف ریشه و تهویه ضعیف، تشدید شود. این مشکل در گیاهانی مانند آزاله و برخی از نخیلات، پر رنگ‌تر است. از نظر تجربی، طیف وسیعی از کلات‌های آهن، سازگار با سموم قارچکش بوده و قابلیت اختلاط با آن را دارد. از این قابلیت می‌توان در جهت حل مشکلات تغذیه‌ای مرتبط با آهن و کنترل بیماری‌های قارچی ریشه‌ای بهره برد.

اوره، نیترات پتاسیم و سولفات منیزیم، اختلاط موفقیت‌آمیزی با اکثر آفت‌کش‌ها در تولید گیاهان زینتی داشته‌اند. نیتروژن و پتاسیم به شکل نسبتا سریع از طریق برگ گیاه جذب می‌شوند. گیاهان دارای برگ‌های ظریف‌تر و نرم‌تر، تمایل بیشتر و موثرتری نسبت به گونه‌های با برگ و پوست ضخیم و مومی برای جذب مواد مغذی دارند.

در تعیین مقادیر مصرفی کودها و سموم نباید زیاده‌روی کرد. سعی کنید EC محلول بالاتر از 2 mmhos/cm بالاتر نرود. حتی بهتر است حد آستانه EC برای گونه های ظریف‌تر و گیاهان زینتی پایین‌تر در نظر گرفته شود.

برخی از تولید کنندگان، معمولا فرم نیترات را نسبت به آمونیوم و اوره ترجیح می‌دهند. شواهد نشان می‌دهد افزودن اوره یا نیترات پتاسیم به ریزمغذی‌ها، باعث افزایش جذب عناصر در برخی شرایط می‌شود.

بنا به تجربه مصرف کنندگان، بعضی از مواد محلول، پودر وتابل و مواد گرانوله قابلیت اختلاط خوبی با عناصر غذایی دارند؛ اما در مقابل، در مورد اختلاط آفت‌کش‌های مایع به ویژه سموم حاوی مواد نفتی و روغنی باید احتیاط نمود. به عنوان یک قاعده کلی، نباید بیش از سه یا چهار محصول از کود و سم را در یک مخزن ترکیب کرد. طی گزارشات متعدد، ترکیب قارچ‌کش تیوفانات متیل با عناصر غذایی نتیجه رضایت بخشی داشته است؛ با این حال، بهتر است در مقدار مصرفی عناصر غذایی در این اختلاط احتیاط نمود. چرا که افزایش مقدار ماده، لزوما افزایش میزان جذب آن را توسط گیاه به دنبال ندارد. توجه داشته باشید که مقدار مصرف هر ترکیب با توجه به نوع کاربرد آن که می‌‎تواند خاکی و یا از طریق محلولپاشی برگی باشد، متفاوت است.

برای انجام اختلاط در مخزن کود، استثناهایی وجود دارد که از ترکیب آنها باید اجتناب کرد. یکی از این استثناها، ترکیبات مسی هستند. به عنوان مثال، فوزتیل آلومینیوم با برخی سموم قابل ترکیب است، اما از اختلاط آن با ترکیبات مسی و دیگر فلزات باید خودداری کرد. همچنین سعی نکنید آهک هیدراته یا دولومیت را با انواع کودها ترکیب کنید. چرا که این اقدام می تواند باعث آزاد شدن بیش از حد آمونیاک شود.

مخلوط کردن نیترات کلسیم با کودهای فسفره باعث رسوب فسفات کلسیم می‌شود. همچنین ترکیب کلسیم با کودهای سولفاته ممکن است موجب بروز برخی اختلالات شود. همچنین، از اختلاط ترکیبات مسی با کودها و سموم بیولوژیک و باکتریال پرهیز نمائید.

ترکیبات کودی مانند اوره، نیترات‌پتاسیم، کلات‌های گلوکوفانات و سولفات‌منیزیم را می‌توان در مخزن کود با طیف وسیعی از قارچکش‌ها و حشره‌کش‌ها ترکیب نمود. غالب ترکیبات آهن کلاته نیز قابلیت اختلاط در مخزن کود را دارند.

در مجموع، قبل از انجام اختلاط و ترکیب، برچسب آفتکش‌ها و کودها را با دقت مطالعه فرموده و به یاد داشته باشید که اگر مقدار اختلاط، بیش از سه ترکیب باشد، امکان بروز خطا و تاثیرات سوء وجود درد. همچنین سعی کنید محصول حاصل از اختلاط را ابتدا در سطح کوچکی آزمایش کرده و در صورت حصول نتیجه مطلوب، در مساحت بیشتری استفاده نمایید.